Landbouw
Landbouw is, in vergelijking met andere bekkens, een minder prominente sector in het Dijle-Zennebekken. Landbouw komt hier verspreid voor. De grootste concentraties aan landbouwareaal komen voor op het Brabants Plateau, in het Pajottenland, in de streek tussen Mechelen en Brussel (akkerbouw) en in het noordelijk deel van het stroomgebied van de Vrouwvliet (akkerbouw en grasland).
De totale oppervlakte ingenomen door land- en tuinbouwdoeleinden bedraagt ongeveer 400 km² (35% van de bekkenoppervlakte). Dit is het laagste aandeel in Vlaanderen.
Het Dijle-Zennebekken is samen met het Dender- en het Bovenscheldebekken één van de drie bekkens met het minst aantal landbouwbedrijven. De landbouwbedrijven zijn meestal akker- en tuinbouwbedrijven. Akkerbouwbedrijven komen vooral voor op het Brabants Plateau, terwijl tuinbouw voornamelijk in de regio Kampenhout en het Antwerpse deel van het bekken voorkomt.
Het Dijle-Zennebekken heeft ook de kleinste veebezetting in Vlaanderen. Op basis van gegevens van 2016 telt het bekken 36.000 grootvee-eenheden (GVE). Runderen (72%) maken hier het grootste deel van uit. (Recente gegevens kan u hier raadplegen).
De sector landbouw draagt in grote mate bij aan de hoge belasting met nutriënten (stikstof en fosfor) en pesticiden van de waterlopen. Enerzijds door diffuse afspoeling en (historische) uitloging van landbouwpercelen. Door erosie komen samen met de vruchtbare grond ook nutriënten en pesticiden in onder meer de Dijle, IJse, Laan, Voer, Zuunbeek, Molenbeek-Lakebeek en Maalbeek terecht (zie ook hoofdstuk Sedimenttoevoer). Anderzijds veroorzaken ook puntlozingen van mest- en erfsappen en pesticiden een verontreiniging in verschillende waterlopen, onder meer de Zuunbeek.
Water is de belangrijkste grondstof voor de teelt van gewassen of voor de veeteelt. In lange droge periode is de vraag vanuit landbouw groter dan het aanbod, wat tot problemen kan leiden.
Informatie over de invloed van de sector op het water (en omgekeerd) vindt u in het hoofdstuk drukken.